زندگی جاریست ...

........حرف‌هایی هست برای «گفتن»،که اگر گوشی نبود، نمی‌گوییم.و حرف‌هایی هست برای «نگفتن»؛حرف‌هایی که هرگز سر به «ابتذالِ گفتن» فرود نمی‌آرند.حرف‌هایی شگفت، زیبا و اهورایی همین‌هایند،و سرمایه ماورایی هر کسی به اندازه حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد،حرف‌های بی‌تاب و طاقت‌فرسا،که همچون زبانه‌های بی‌قرار آتشند،و کلماتش، هر یک، انفجاری را به بند کشیده‌اند؛کلماتی که پاره‌های «بودنِ» آدمی‌اند...اینان هماره در جستجوی «مخاطب» خویشند،اگر یافتند، یافته می‌شوندودر صمیم «وجدان» او، آرام می‌گیرند.و اگر مخاطب خویش را نیافتند، نیستند،و اگر او را گم کردند، روح را از درون به آتش می‌کشند و، دمادم، حریق‌های دهشتناک عذاب برمی‌افروزند............. زندگی جاریست ......ادامه مطلب

فرزندم، دلبندم ،عزیزتر از جانم از ملالتهای این روزهای مادری ام برایت میگویم... از این روزها که از صبح باید به دنبال پاهای کوچک و لرزان تو بدوم و دستت را بگیرم تا زمین نخوری. به کارهای روی زمین مانده ام نمیرسم این روزها که اتاقها را یکی یکی دنبال من می آیی، به پاهایم آویزان میشوی و آن قدر نق میزنی تا بغلت کنم، تا آرام شوی. این روزها فنجان چایم را که دیگر یخ کرده، از دسترست دور میکنم تا مبادا دستهای کنجکاوت آن را بشکند. با ناراحتی و ناامیدی سر برگرداندنت را میبینم که سوپت را نمیخوری و کلافه میشوم از اینکه غذایت را بیرون میریزی. هرروز صبح جارو میکشم، گردگیری میکنم، خانه را تمیز میکنم و شب با خانه ای منفجر شده و اعصابی خراب به خواب میروم.روزها میگذرد که یک فرصت برای خلوت و استراحت پیدا نمیکنم و باز هم به کارهای مانده ام نمیرسم...امشب یک دل سیر گریه کردم.امشب با همین فکر ها تو را در آغوش کشیدم و خدا را شکرکردم و به روزها و سالهای پیش رو فکر کردم و غصه مبهمی قلبم را فشرد... تو روزی آنقدر بزرگ خواهی شد که دیگر در آغوش من جا نمیشوی و آنقدر پاهایت قوت خواهد گرفت که قدم قدم از من دور میشوی و من مینشینم و نگاه میکنم و آه... روزگاری باید با خودم خلوت کنم و ساعتها را بشمارم تا تو از راه بیایی و من یک فنجان چای تازه دم برایت بیاورم و به حرفهایت با جان گوش بسپرم تا چای از دهن بیفتد.... روزی زندگی جاریست ......ادامه مطلب

زندگی جاریست ......

واژه ها را پیدا نمی کنم اما ته ته دلم می خواهدت... هزار بار بیشتر از اولین دیدار...

زندگی جاریست ......

حدود سه ماه به پدر مادر شدنمان باقی مانده و این نهایت احساسی است که می توانم از خوشبختی داشته باشم. پازل زندگی مان کم کم شکل میگیرد. خوشبختم چون خدا تو را از دنیا سهم من قرار داد.

خوشبختم چون تمام حس های خوب زن بودن را تجربه کرده ام. خوشبختم چون تو را دارم.

خدایا این لحظه های ناب را برای همه بخواه. خدایا شکرت....

 

 

 

 

 

 

 

 

زندگی جاریست ......

چند روز بیشتر نمانده. تا وروردت به دنیا. چقدر مشتاقیم. چقدر منتظر. چقدر پر هیجان. چقدر حس های خوب هست که هنوز درکشان نکرده ایم و در آعوش کشیدنت بهترین آن هاست. چقدر میتوانیم دل خوش کنیم به حضورت. به گرمایی که به زندگیمان می بخشی. به جمع سه نفره مان که دنیا را فتح خواهیم کرد. چقدر هر سه مان خوشبختیم.

 

خدایا شکرت.

 

 

زندگی جاریست ......

من دوباره آغاز شدم. در دنیایی که زیباتر است. و  حالا دیگر هزار بهانه دارد برای بودن.  برای جریان. . . . .

تو چه قدر ز

یبایی شهاب زندگی ام... چه قدر وصف ناشدنی است دوست داشتنت... چه قدر خواستیاست دوست داشتنت.... قدر ناب است ... چه 

 

مرا هزار امید است و هر هزار تویی...

من در تولد بیست وهشت سالگی ام خوشبخت تر از همیشه ام. من تو را دارم شهاب عزیزتر از جانم...

زندگی جاریست ......

شهاب عزیز تر از جانم

هنوز شوکه ام...

مثل همان شوکی که لحظه اول دیدنت تمام وجودم را در نوردید...

هنوز این احساس جدید پدرانه برایم تازه و ناشناخته است ولی این حد از خواستن یک مخلوق تازه تولد برایم نو، دوست داشتنی  و غریب است و البته هیجان انگیز...

برای مادرت هر چند ساعت دلم تنگ  می شود ولی امروز هر چند دقیقه دلم برایت تنگ می شد برایت لک می زد...

پسرم...

 

زندگی جاریست ......

بعضی حس ها خیلی ناب اند. بعضی دردها خیلی خواستنی. بعضی روزها آنقدر خوبند که آدم می خواهد هی مرورشان کند تا مبادا ثانیه ای از آن با گذشت زمان از ذهن دور شود.شهاب عزیزتر از جانم،  شهاب عزیزتر از جانم، شهاب عزیزتر از جانم وای که چقدر لحظه ورودت به دنیا دوست داشتنی بود. وای که چقدر دوست داشتم در آن لحظه بمانم تا تمامش را مزه مزه کنم. من بعد از مدت ها انتظار، بعد از میلیون ها بار تصورت، تو را به زیباترین وجه ممکن در آغوش داشتم. تو خیلی از تصوراتم، از آرزوهایم زیباتری. خدا را شکر.  همیشه در کنار بابا در آرامش و خوشبختی غرق بودم اما تا به حال این سطح از خوشبختی را زندگی جاریست ......ادامه مطلب

دیگر حتی حال نوشتن گله هایم را هم ندارم واین یعنی انتهای دل_مردگی....  یعنی دیگر نمیخواهی هیچ تلاشی کنی که حالت بهتر شود. یعنی حال دلت افتضاح است. 

دلخوش به محرم ام. خدایا یعنی می شود در این محرم هم راهی......

زندگی جاریست ......